مقاله یی پیرامون انتخابات ریاست جمهوری در امریکا لوموند فارسی

«هرچه بدتر، بهتر»

Serge HALIMI 

قانقاریای سرمایه داری مالی امریکا، بحران اقتصادی جهانی ای را بوجود آورد که نتایج آن بر همگان روشن است: نابودی وسیع شغل ها، ورشکستگی میلیون ها صاحب خانه، پس رفت تامین اجتماعی. با اینحال، پنج سال پس از آغاز بحران، با تناقضی شگفت آور، هیچ کس نمی تواند را ه یابی آقای «ویلارد میت رامنی» به کاخ سفید را مردود بداند. کسی که ثروت عظیم اش را بویژه از راه دلال بازی مالی، جابجائی مشاغل و جذابیت مالی جزایر کیمن بدست آورده است

انتخاب آقای پل رایان، نماینده جمهوری خواه پارلمان، برای مقام معاونت ریاست جمهوری از سوی وی، نشان میدهد که امریکا چه چهره ای خواهد داشت اگر ششم نوامبرآینده رای دهندگان به روحیه « هرچه بدتر، بهتر» تن دهند. در شرائطی که آقای باراک اوباما طرح کاهش کسر بودجه ای را پذیرفته است که هزینه های اجتماعی را قطع می کند بدون آنکه سطح مالیات پردرآمدترین ها را که بصورتی غیر معمول پائین است، بالا برد(۱)، آقای رایان این تسلیم شدن دمکرات ها را ناکافی می داند.برنامه ای که آقای رامنی از آن دفاع می کند و مجلس نمایندگان( با اکثریت جمهوری خواه) هم اکنون نیز آنرا تائید کرده، سطح بالای مالیات را به ۲۵ درصد محدود می کند، یعنی مرزی که هرگز از سال ۱۹۳۱ به اینطرف این چنین پائین نبوده است؛ در همان حال هزینه های نظامی را افزایش می دهد؛ و تازه تمام اینکارها به گونه انجام می گیرد که سهم کسربودجه درتولید ناخالص داخلی ده برابر کاهش یابد. چگونه آقای رایان می خواهد به چنین کارائی اقتصادی دست یابد؟ با سپردن اصلی ترین تعهدات مدنی دولت به بخش خصوصی و یا انجام آنها بواسطه صدقه. بدین ترتیب بودجه اختصاص داده شده برای پوشش پزشکی فقرا، ۷۸ درصد کاهش خواهد یافت(۲).

از آغاز سال گذشته، آقای اوباما سیاست ریاضت اقتصادی ای را دنبال می کند که در ایالات متحده نیز به اندازه دیگر نقاط جهان ناکارآ و ظالمانه است. گاه شعف خود را از خبرهای خوب اقتصادی، هرچند نادر، ابراز می کند و این چنین به دوران ریاست جمهوری اش اعتبار می بخشد، گاه مسئولیت خبرهای بد اقتصادی مانند وضعیت اشتغال را بر دوش سد پارلمانی می اندازد که جهموری خواهان بپا کرده اند. در مانده در تضادی که بدیهی است نمی تواند به بسیج طرفدارانش بیانجامد، رئیس جمهورامریکا برای انتخاب شدن مجدد، برروی وحشت حاصل از رادکالیسم راست رقیبان خود حساب می کند. اما چه حاصل وقتی او تمام وعده های دور اول انتخاباتی اش را زیر پا گذاشته و بنظر می رسد که پارلمان منتج از انتخابات نوامبر آینده بازهم بیشترنسبت به دوره اول ریاست جمهوری وی به راست گرایش داشته باشد ؟

یکبار دیگر سیستمی انسداد یافته توسط دو حزبی که برای برآورده کردن آمال محافل مالی باهم رقابت می کنند، میلیون ها امریکائی را که از سست عنصری ریاست جمهورشان به تنگ آمده اند، متقاعد خواهد ساخت تا مجددا به وی رای دهند. آنها بازهم به همان انتخاب همیشگی در ایالت متحده تن خواهند داد : بین بد و بدتر .با اینهمه نتایج این انتخابات در سایر نقاط جهان بی تاثیر نیست: پیروزی یک حزب جمهوری خواه مصمم به نابودی دولت اجتماعی، برآشفته از « گداپروری»، که توسط افراطیون مسیحی یدک کشیده می شود و غرق در پارانویای نفرت از اسلام است، می تواند به تهییج راست اروپا بیانجامد که هم اکنون نیزاز چنین وسوسه هائی برانگیخته شده است.

۱- مقاله « شانتاژ در واشنگتن» ،لوموند دیپلماتیک اوت ۲۰۱۱http://ir.mondediplo.com/article172...

۲- DavidWessel, «Ryan reflects arc of GOP fiscal thinking», TheWall Street Journal, newYork, 16 août 2012.