تقویم برف علی احمد زرگر زرگر پور

تقویمَ برف

                 سرود یی از علی احمد زرگر زرگرپور

راوی شنیده بود، که میگفت ره رَوِی                            

روی زمین ز برفِ سیه کا ر شد سپید

د رفصلَ سردَ سختَ زمستان ز بختِ بد

برفِ سپید روزَسیه برمن آفرید

نشنیدم ازکسی که شود طبعَ مس ، طلا

یا نقره نقشَ سُربَ سیه آورد پدید
ازدیدَ من ومردمِ بشکسته دست وپای

امسال برفِ یخ زده شد د شمنِ عنید

دندان سپید کرده که بختم کند سیاه

روزم سیاه ساخته این برفَ رو سپید

من را کمرزلغزشَ پا روی یخ شکست

تا پشتِ برف ویخ شکند باشدم امید

ای برف آب شوکه دلم آب گشته است

بشکسته استخوانم و خون بسته در ورید

...

راوی به ره رَو از سرِ شفقت خطاب کرد

ای آنکه اشکَ غصه ز چشمانَ توچکید

با دردَ جانگدازِ تو انباز شد چو ما

هرکس تورا دُچارچنین سوزوسازدید

چشمانِ ما به نُدبه ی توآ شنا شدند

آوازِ آه ونالِ تورا گوشِ ما شنید

افشُر به حلقِ خشم و گلوی گلایه ها

ابزارِ شکوه قفلَ تورا کی شود کلید

...

ازفیضِ برف شد رخَ زردِ جهان سپید

فرشِ زمین ومنظره ی آسمان سپید

گویا دورنگی محو شد ازصفحه ی زمین

یکرنگ شد زبرف کران تا کران سپید

دامادِ دی به حجله ی پُر برفِ بخت رفت

چا د ر، عروسَ فصل بسرکردازآن سپید

پروازِ فوجَ غو به امید است کا ورد

ازپرنیانَ برفِ هد ف آشیان سپید

مژگان بهم گره نزدم گاهِ رقصَ برف

ترسم شود دو دیده یِ من این زمان سپید

از کیمیای برف زرافشانده گنجَ خاک

تا دیگَ ما سیه شودوظرفَ نان سپید

...

برف آ ورد زخا کَ سیه دانه را ببار

گردد فزون زآبِ خدا داد کشت وکار

بخشد وفورِبرف طراوت به نو بهار

سالِ نکو بیا رد و محصولِ بی شمار

                                           زمستان 1389 هامبورگ