بیست وشش جون

 خوشه

      

                              بیست وشش جون

                     روز حمایت از قربانیان شکنجه

25 سال پیش، ملل متحد روز 26 جون را روز حمایت از قربانیان شکنجه نام نهاد.

اینکه تا چه اندازه چنین نامی میتواند، بیان منظورباشد، سزاوارمکث است. اما تردیدی نیست که بشریت درپهلوی دسترسی به بسا ازموفقیت ها برای احترام به کرامت انسانی، با نام چنین روزی بازهم دستاوری دارد.

برای شکنجه دیدگانی که زنده هستند، این روز بیشتریادآور شکنجه ها، شکنجه گران و اوضاع اذیت بار زمان اسارت است. برای آنانی که هم سلول ها وهمزنجیرهای شان  پس از شکنجه  ها اعدام شده اند، دردناک است. برای کسانی که شکنجه ها را ندیده اند، ایا میسر است که جهان شکنجه دیدگان را دریابند؟

این پرسشی است که اغلب، شکنجه دیدگان مطرح کرده اند.

در کشورما که انواع شکنجه ها در حق مخالفان سیاسی ویا در حق مردم عادی وبی خبر از فعالیت سیاسی، اعمال شده است، به اندیشیدن پیرامون شکنجه به ویژه در چنین روزی حایز اهمیت بسیار است.

با یک نگرش اجمالی ملاحظه میشود که نظام های فاقد حوصلۀ سیاسی وبردباری، حکومت های که بر پایه وبنیاد مکر، دروغ، حیله گری، توطئه ودسیسه ایستاده اند، حکومت هایی که معمولاً ازگروه اقلیت خودکامه تشکیل شده اند، پرورشگاهی برای شکنجه گران نیزبوده اند. جای بسیار تأسف است که کشورهای پیشرفته و مدعیان دموکراسی، نیزازکاربرد شکنجه خود داری نکرده اند. آنچه در زندان گوانتانامو از طرف مامورین امریکایی به کار رفت، از حیات سیاسی ریاست جمهوری بوش جدا شدنی نیست.

در کشورما یکی از مشکلات برای شناساندن شکنجه گران این است که هیچ شکنجه گری حاضر نیست که بگوید من وتعداد دیگر هموطنان بیشماری را در نیمه های شب در زندان صدارت، در زندان دهمزنگ، در زندان پلچرخی شکنجه، تعذیب،  وبا انواع واقسام جملات اهانت آمیز وشیوه های گوناگون ، شکنجۀ  فزیکی وروحی نمودیم. هنوز خاطرات اندکی از شکنجه دیدگان انتشار یافته است.

در حالیکه اعتراف شکنجه گران، خاطرات شکنجه دیدگان آیینۀ عبرتی  در پیش روی نسلی میگذارد که نیاز به طرد شیوه های دور از کرامت انسانی دارد.

26 جون را به یاد داشته باشیم. به یاد قربانیانی باشیم که بدن های شکنجه دیدۀ شان را تیر باران کردند.

 به یاد هموطنان مظلومی که زیر شکنجه جان داده اند .

به یاد هموطنانی که شکنجه شدند تا چیزی بگویند که برای محکومیت آنها باشد.

 به یادآن همه هموطنانی که به دلیل داشتن عقاید،مذهب، زبان، قوم وملیت دیگر شکنجه شده اند.  

با این یادآوری ها تحقق هدفی را دنبال نماییم که انسانهای جامعۀ ما شکنجه نشوند.