در مبارزۀ مردم با طالبان نقش حکومت در کجاست ؟

        درد

                        در مبارزۀ مردم با طالبان

                       نقش حکومت در کجاست ؟

اندک، اندک؛ خود آگاهی مردم از دهشت آفرینی، از کشتار مردم بیــدفاع از همه مظالم طالبان به جایی رسیده است که دشمنی  آنها را درک کنند و وارد عمل ومبارزۀ مستقل علیه آنها شوند. چندی پیش مردم به جان رسیده از دست ظلم طالبان  در ولایت غور به این نتیجه رسیدند که پس از این نمی توانند نظاره گر اوضاع بمانند. پس از جلسات به این تصمیم رسید ند که خود دست به کار شده، گلیم کارنامه های سیاه طالبان را از مناطق رنجدیدگان بردارند . وقتی آنها  دست به چنین اقدامی زدند، دستاوردی داشتند که آورندۀ امنیت و مصؤونیت برای مردم بود. در حالی که دولتیان سالها زمینه های تقویه طالب را مساعد نموده بودند.

اینک مردمان غزنی که به گونه های مختلف از مصیبت و آسیب  طالبان رنج برده و اذیت شده اند، دست به چنان اقداماتی زدند.

در نتیجۀ مشوره ها، جلسات وتصمیم گیری برای دفاع از مناطق خویش به مبارزه با دهشت افگنان انسانکش وبیرحمانی مصمم شده و جنایتکاران را ودار به شکست نمودند.

مردم غزنی وبسیاری از مناطق همجوار  وبه ویژه مناطق هزاره نشین که همواره از ستم وبیعدالتی در رنج و عذاب طاقت سوز به سر برده اند، حتا آنگاه که " کمک های بین المللی" نیز سرازیر شد، روی تخصیصیه های لازم برای بهبود اوضاع اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی را ندیدند. اگر از گاو غدودی رسید و سعی  وسهمگیری مردم ابادانی ایجاد کرد، از شر پروژه های دهشت آفرینی  طالب که زیر نام " کوچی " به ویرانی و کشتار انسانها روی آوردند؛ در امان نماندند.


                                          

مصیبت  طالب و "کوچی"، بی توجهی  مقامات دولتی در حق مردم، توهین وتحقیر نفرت انگیز به کرسی " اکادمیک " نشستگان طالب مشرب، وآرزویی که مردم برای ابادانی، برای رفتن فرزندان  به مکتب ، برای تأمین امنیت احساس می نمودند، نیروهای دفاع از خود را به وجود آورد. این نیروی مردم بسیار به زودی پیا م های امید بخشی برای مردم داشت. گزارش های متعدد از موفقیت مردم خبر میدهند.

فکر میشود که مردم مناطق مختلف افغانستان، به این نتیجه میرسند که سپاه خارجی و نیروی حکومتی، کاسه یی در زیر کاسه داشته اند. زیرا حکومتگران با وجود گرفتن پول های گزاف، با وجود یاد آوری از مبارزه با دهشت افگنان، نتایج نشان داده است که هسته های  جاهل و ضد امنیت برای برهم زدن امنیت را تقویه کرده اند.

تعمیم تجارب ودرک مردم از حکومتگران، ایجاد و گسترش نیروهای خودی برای دفاع، در سرتاسر افغانستان، این پرسش را به میان میاورد که حکومت افغانستان در کجای قطب گیری های جدید جای میگیرد؟

ایا بعید به نظر میرسد که برخی از گردانندگان حکومت علناً دست به توجیهاتی به نفع طالب زده و در کنار آنها موضع بگیرند.

آیا حکومتی که رئیس آن حاضر نیست، برنامه ها واقدمات مقتضی وضد ترویستی را رهبری کند، با مشاهدۀ مبارزه مردم علیه تروریست ها، بالاخره چه خواهد کرد؟

عناصر لمیده درسایۀ امتیازات قدرت و پول مانند مارشال فهیم وهم طرازان روزگار او، نامه بنویس های از فرنگ رفته که نیم سال را در غرب و نیمی را جدا از مردم به کتابت حکومتگران دارندۀ مشکل سواد،به سر می برند، چه خواهند کرد؟

آنانی که طالب چه بقایای ملا عمر و چه طالب " روشنفکر" ونکتایی پوش، هم به ایشان پس از پایان یابی  دورۀ مصرف ،یک بلست جای  نمیدهند، در کجا خواهند نشست؟

آنها بخواهند ویا نخواهند، مبارزۀ مردم صف ایشان را روشن میکند. زیرا گسترش مقاومت خود مردم ، تضاد های  نوی را در درون دولت ایجاد خواهد کرد.

حکومتگران  یا برعلیه مردمی آتش  خواهند گشود که دست به کارشده ودهشت افگنان ویرانگر را از مناطق خویش پاک کاری میکنند؛ ویا  تعدادی که برنامه های  چون سیاست طالبی کردن اوضاع، تقویۀ طالب و ایجاد مانع در برابر مبارزه علیه تروریسم را در اختیار داشتند، از آنجایی که هزار ویکرشتۀ محکم با طالب  دارند، همچنان جانب طالب را می گیرند.

مبارزۀ خود مردم عیانتر نمود که حکومت حاضر به مبارزه با تروریسم نبوده است. واقعیتی که بازخواستهایی را هم در قبال دارد.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


مطلب مرتبط
و دنبالۀ نظریات در بی بی سی . افغانستان. 27 /6/2012

درباره "قیام مسلحانه مردم غزنی"علیه طالبان چه فکر می‌کنید؟

حدود دو ماه است که یک گروه از افراد مسلح که گفته می‌شود از میان مردم برخاسته‌اند، در ولسوالی "اندر" ولایت غزنی در افغانستان به مقابله با گروه طالبان برخاسته‌اند. عقب نشینی طالبان از این ولسوالی، زمینه را برای بازگشایی مکتب‌ها و درمانگاه‌ها فراهم کرده است. فرمانده این گروه، دولت را "بی‌کفایت" می‌داند و می‌گوید که نه از دولت حمایت می‌کند و نه از طالبان.

خبر بی بی سی فارسی را در این باره بخوانید

نظر شما درباره تشکیل این گروه مسلح برای مقابله با طالبان چیست؟ به نظر شما آیا این مساله حاکی از مشارکت مردم با نیروهای دولتی است یا نشانه این است که مردم منطقه از اقدام دولت ناامید شده‌اند؟ آیا تشکیل این گروه‌های مسلح "خودجوش" به نفع برقراری امنیت در افغانستان خواهد بود یا به ضرر آن؟

در نتیجه مقابله این گروه با نیروهای طالبان، دستکم سی مکتب در ولسوالی اندر فعالیت خود را ازسر گرفته است. این مکاتب از سه سال پیش به دلیل تهدیدهای طالبان بسته شده بود. وزارت معارف افغانستان خوشبین است که این نحوه برخورد مردم با مخالفان مکاتب، الگویی باشد برای مردم مناطقی که همچنان با فعالیت های مسلحانه شورشیان مواجهند.

به نظر شما این کار به نفع دانش آموزان و مردم منطقه خواهد بود؟ آیا راه مناسبی برای بازگشایی مکتب‌ها خواهد بود؟

نظر و تجربه خود را می توانید از طریق این صفحه با دیگران در میان بگذارید.