نورالله
وثوق 
داغِ
داغ
غزلی بداهه
معرکه
ای عارفانه
به
اوجِ قلّه ی قهرت، نشانه ای بتراش
برای
بردن فریاد شانه ای بتراش
هوای
رفتن وماندن بنای نامردیست
مسیرِ
سلسله ی بی کرانه ای بتراش
بسوز
هر چه به قاموسِ ناروایی هاست
به
رنگِ شعله ی دل تازیانه ای بتراش
به
عزم دیدن شیرین اگرکمر بستی
هرآیینه
تندیس عاشقانه ای بتراش
سوادِ
مثبتِ افسانه های دیرین را
مدارِ
دایره ی بیکرانه ای بتراش
فضای
خاطره ها پُر زرویشِ جغداست
برای
مرغِ سحر آشیانه ای بتراش
کجاست
بوی محبت کجاست بوی صفا
مقامِ
معرکه ی عارفانه ای بتراش
غزلسرای سرود سحر شدم دیریست
برای
مطرب ذوقم چغانه ای بتراش
هزار
نقطه ی نادیده را به هم بردوز
خط
عبور خدا را نشانه ای بتراش
ترا
به مستی احساس می دهم سوگند
که
شورِ شعله ی دل را زبانه ای بتراش
....
پنج
شنبه هشتم خرداد هزار وسه صد ونود وسه خورشیدی
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen