پیام داد خواهانه .پرتو نادری

نستوه نادری  باید آزاد شود



پیام دادخواهانه 













به نام آفریدگار حق و عدالت

نماینده گان گرانقدر مردم افغانستان سلام و رحمت خداوند بر شما باد!

من نصرالله پرتونادری هستم، کسی که نه او را مقامی دردستگاه دولت است و نه هم جایگاه در ردیف زورمندان. از مرز شصت ساله گی گذشته ام و دست کم چهل سال است که می نویسم، برای این سرزمین زخم آلود، برای هموطنان گرسنه ام که هریک فریاد خون آلودی درگلو دارد و زخم های بر اندام.
من نیز امروز به این جایگاه، به خانهء مردم به زبان دیگر به خانهء خودم به داد خواهی آمدم. هرچند درسرزمینی که بر گوش ها و دل های بلند پایه گان مُهر است؛ چشم آن دارم تا در خانهء مردم به فریاد یک شاعر و نویسنده یی که تا هنوز دستانش با صلهء هیچ سلطانی و اورنگ نشینی آلوده نشده است، گوشی فرا دهند.
نماینده گان بزرگوار! درسرزمینی که سلیقه ها ورابطه های شخصی حاکم می شود، بیان حقیقت خود مصیبتی است بزرگ که نمی توان به هیچ آقا ی به مقام رسیده ای گفت که بالای چشم شما ابروست.




                                   

                                              نستوه نادری



فرزند من نستوه نادری گردانندهء برنامهء جنجال بر انگیز« سرزمین من» در تلویزیون نورین هر ازگاهی پای از گلیم آن سو تر می گذارد و به آقای به جا رسیده و از خود راضیی می گوید که بالای چشم شما ابروست!
اخیرا او بر نامه های را در پیوند به فساد اداری در شاروالی کابل و کارهای بی کیفیت آن که میلون ها دالر را به هدر داده است، گفتگویی داشت با آقای نواندیش، شاروال کابل که دربرنامهء« سرزمین من» به نشر رسید. در این بر نامه مشاور حقوقی پشین شاروالی فضل احمد فروتن با ارائهء اسنادی شاروال را متهم به فساد اداری کرده بود، تا جای که ما اطلاع داریم شاروال به لوی سارنوالی افغانستان شکایت کرده که گویا نستوه نادری او را توهین کرده است. به همین گونه او برنامه یی انتقادی را در پیوند به فساد اداری در وزارت ترانسپورت داشت، که خشم وزیر ترانسپورت را برانگیخت. اصل همین است، اما مقامات لوی سارنوالی بدون هیچ گونه دلیلی نستوه نادری را به روز شنبه دوم ثور سال روان (1391)همراه با دو تن از همکارانش به بهانهء این که گویا پرسش هایی در رابطه به نشرات تلویزیون نورین دارند به سارنوالی فرا می خوانند و بعد دیگران را رخصت می کنند و نستوه نادری را در نظارت خانه می اندازند. بی آن که بگویند چرا؟ در حالی که برسی هرگونه تخطی رسانه ای به کمیسیون رسانه ها پیوند دارد، نه به لوی څارنوالی ؛ می خواهم به روشنی بگویم که من نگران زنده گی فرزند خود هستم. من باور دارم که قانون چنین نمی گوید که آن ها کرده اند. آن ها خود قانون را زیرپا کرده اند .آنانی که به نام قانون، قانون را زیر پا می کنند، باید در پشت میله های زندان باشند نه خبر نگاری که می گوید: آقای شاروال تو خود هم کوزه خری هم کوزه فروش ؛یعنی هم شاروالی وبر اساس گزارش های رسانه ها هم مالک شرکت های ساختمانی که شرکت قویاش یکی ازآن هاست که با کاربی کیفیت خویش ملیون ها دالر را به نام ساختمان جاده های شهر کابل تاراج کرده است. من از شما امید دادخواهی دارم!

پرتونادری
مدیر مسووُل ماهنامهء سپیده