میلاد نوبهاران
شبگیر پولادیان
میلاد نوبهاران
باد از کران خــاور بوی بهـــار بخشد
آیــیــنۀ ســـــــــپیده دیــدار یــار بخشد
خورشید زرطلایی بوس وکنار بخشد
مــیلاد آشـــیان ها بانگ هزار بخشد
خوش باد روزگاران
مــــیلاد نوبهــــاران
بگذشت آن زمــانه دیماه
سرد و غمبار
نفــرین روزگـاران دوران تــیره و تـار
درچاه تیره گی شد اهــریمن ســـیه کار
پیداست ازکران ها آن بخت سـبز بیدار
خوش باد روزگاران
مــــیلاد نوبهــــاران
از اوج ســبز پامـیر با بـــــادها درآیـــیم
چون رودبــار آمــو از جلگه ها فرآیــیم
پیروجوان و کودک از خـــانه ها برآییم
باموج ورودوباران افـسانه هـا سـرایــیم
خوش باد روزگاران
مــیلاد نو بهـــــاران
در مرغــزار خــرم رامشـــکده گــزینـــیم
بر کشـــتزار دل ها گــل
های ذوق بیــنیم
بر سفره های شادی شـــــاداب تر نشیـــنیم
سرخ وسـپید و آبی هفت سین عشق چینیم
خوش باد روزگاران
مـــیلاد نو بهــــاران
از ره رسد بهـــاران دوران شب سرآید
خورشید از خراسان رخشــنده تر برآید
نونو به بســـتر سال روزان دیگـر آید
نوروز شـاد وخـرم آن روز بهـتر آید
خوش باد روزگاران
مــیلاد نو بهـــــاران
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen