ﯾﺎر
آﯾﺎ اﯾﺠﺎد ﭘﺎﯾﮕﺎه
ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺧﺎرﺟﻰ در
اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن،
ﺑﻪ ﻧﻔﻊ
اﯾﻦ ﮐﺸﻮر ﺧﻮاهد ﺑﻮد؟
در ﺑﺎره اﯾﺠﺎد ﭘﺎﯾﮕﺎه ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺧﺎرﺟﻰ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﭼﻨﺪ دﯾﺪﮔﺎه ﯾﺎ دﻗﯿﻖ ﺗﺮ، ﭼﻨﺪ ﻣﻮﺿﻊ ﮔﯿﺮى
وﺟﻮد دارد:
اول، اﮔﺮﺧﺎرﺟﻰ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻃﺎﻟﺒﺎن ﻫﻤﻪ اﻓﺮاد ﻏﯿﺮ ﻃﺎﻟﺐ را
ﻧﺎﺑﻮد ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ.
دوم، ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎى ﻣﻨﻄﻘﻪ ﯾﻰ ﺑﻮﯾﮋه ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن
و اﯾﺮان ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺧﺎرﺟﻰ ﺿﺮورت
دارﯾﻢ.
ﺳﻮم، ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻓﺮﺻﺘﻰ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺨﺎﻃﺮ آﺑﺎد ﺳﺎﺧﺘﻦ
ﮐﺸﻮر ﺧﻮد از آن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ.
ﭼﻬﺎرم، ﮐﺸﻮر ﻫﺎى ﺧﺎرﺟﻰ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮد ﺷﺎن را دﻧﺒﺎل ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ،
ﻣﺎ ﻧﻤﻰ ﺗﻮاﻧﯿﻢ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﮐﺸﻮر ﺧﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ.
ﭘﻨﺠﻢ، ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن را ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن
ﻣﺪﻏﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ.
اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻊ ﮔﯿﺮى ﻫﺎ ﮐﻪ اﮐﺜﺮ آﻧﻬﺎ در اﺛﺮ ذﻫﻨﯿﺖ ﺳﺎزى رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎى
ﻏﺮﺑﻰ و رﺳﺎﻧﻪ ﻫﺎى اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻧﻰ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎرج، ﺳﺎزﮔﺎرى ﻣﻨﺎﻓﻊ ﮔﺮوه ﻫﺎى ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺎدى
ﺷﺎن ﺑﺎ ﺟﻨﮓ و ﺧﺎرﺟﻰ ﮔﺮه ﺧﻮرده و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮔﺮوه ﻫﺎى ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ ﻗﻮاى ﺧﺎرﺟﻰ ﻣﻨﺒﻊ ﺧﻮب ﻣﺘﻤﻮل
ﺷﺪن آﻧﻬﺎ اﺳﺖ، ﻧﺎﺷﻰ ﻣﯿﮕﺮدﻧﺪ. روﯾﻬﻤﺮﻓﺘﻪ دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎى ﻫﻢ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ از ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ
ﻫﺎى ﺑﻰ ﺛﻤﺮ و ﺣﺘﻰ ﻣﻨﻔﻰ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﻰ در ﺑﯿﺶ ﯾﮏ دﻫﻪ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و درك ﻋﻤﯿﻖ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﻰ
ﭘﻼن ﻫﺎى دور ﻣﺪت آﻧﻬﺎ، ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.
ﺣﺎل ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺸﺨﺼﺘﺮ در ﺑﺎره ﭘﻨﺞ ﻣﻮﺿﻊ ﮔﯿﺮى ذﮐﺮ ﺷﺪه ﺗﻤﺎس ﻣﻰ ﮔﯿﺮﯾﻢ
ﮐﻪ ﮐﺪام آن ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﻰ و ﻣﺤﺼﻮل ذﻫﻨﯿﺖ ﺳﺎزى، ﮐﺪام آﻧﻬﺎ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﯾﮏ ﻋﺪه ﺑﺎﻻى ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم
و ﮐﺪام آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﮐﺪام دﻟﯿﻞ ﻣﺪاﻓﻊ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺮدم
اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ؟
ﭘﻮچ ﺗﺮﯾﻦ «دﯾﺪﮔﺎه» ﻫﺎ در اﯾﻨﺠﺎ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت اول و دوم اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم
اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن را ﺑﻪ ﺗﺮس و ﺗﻬﺪﯾﺪ دﺷﻤﻨﺎن داﺧﻠﻰ
و ﺧﺎرﺟﻰ ﺳﻤﺖ ﻣﯿﺪﻫﺪ. ﻣﻮﺟﻪ ﺟﻠﻮه دادن ﻗﻮاى ﺧﺎرﺟﻰ
در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن، ﻣﺮاﺣﻞﺷﯿﻮه و اﺷﮑﺎل ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻢ روى ﭘﺮده و ﻫﻢ در ﭘﺸﺖ ﭘﺮده
ﺳﯿﺎﺳﺖ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن اﻧﺠﺎم ﻣﻰ ﺷﻮد. ﯾﮑﻰ از ﺷﯿﻮه ﻫﺎى آن ﻫﻢ ﺗﺮس و ﺗﻬﺪﯾﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ذﻫﻨﯿﺖ ﺳﺎزان
ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺷﺎن را ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻊ ﮔﯿﺮى ﻋﺪه ﯾﻰ از ﻣﻨﻮرﯾﻦ اﻓﻐﺎن ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﻨﻨﺪ. آﻧﻬﺎ اﯾﻦ
ﺗﺮس ﺷﺎن را در ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ آﯾﻨﺪه ﮐﺸﻮر ﺷﺎن رﻗﻢ ﻣﻰ زﻧﻨﺪ. ﻣﻠﺘﻰ ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺶ را ﺑﺎ ﺗﺮس و ﺗﻬﺪﯾﺪ
ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﺪ، ﺑﺪون ﺷﮏ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ آن ﺟﺰ اﺳﺎرت ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮى ﻧﻤﻰ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ.ﻣﻮﺿﻮع ﺳﻮﻣﻰ ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ
ﺧﺎرﺟﻰ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ «ﻓﺮﺻﺖ» اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در ﻋﻤﺮان اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن از آن اﺳﺘﻔﺎده
ﺷﻮد. اﯾﻦ دﯾﺪﮔﺎه ﺑﻰ ﺣﺪ ﺑﻰ ﭘﺎﯾﻪ و ﺑﻰ اﺳﺎس اﺳﺖ. زﯾﺮا اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻪ ﻧﯿﺮوى ﻣﻠﻰ ﻣﺴﺘﻌﺪ
ﺑﻪ ﮐﺎر ﺿﺮورت دارد ﮐﻪ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد و ﻫﻤﻪ ﻋﻼﯾﻢ ﺑﺮوز آن از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺎرﺟﻰ ﻧﺎﺑﻮد
ﻣﻰ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺜﺎل اﻧﮑﺎر ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ آن ﺗﻀﻌﯿﻒ ﻣﺘﺪاوم ﭘﺎرﻟﻤﺎن اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺣﮑﻮﻣﺖ، ﺗﻘﻠﺐ ﮔﺴﺘﺮده
در اﻧﺘﺨﺎﺑﺎت و ﻏﯿﺮه ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻰ اﺳﺎس ﺑﻮدن اﯾﻦ دﯾﺪﮔﺎه در آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺸﺘﻰ از ﻣﻨﻮرﯾﻦ،
ﺑﺪون داﺷﺘﻦ اﺳﺘﺪﻻل ﻗﻮى ﻣﺘﮑﻰ ﺑﺮ ﭘﺸﺘﯿﻮاﻧﻪ و اﺳﺘﻨﺎد ﺑﺮ واﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎى زﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺛﺎﺑﺖ
ﮐﻨﻨﺪ، ﮐﻪ ﻗﻮاى ﺧﺎرﺟﻰ را در ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد ﻗﺮار ﺑﺪﻫﻨﺪ
و از آن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮاى آﺑﺎدى ﮐﺸﻮر ﺷﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪ. در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ آﻧﻬﺎ ﻗﺸﺮ ﮐﻮﭼﮑﻰ
از ﻫﻤﯿﻦ رژﯾﻢ ﻫﺎ و ﻧﻈﺎم ﻫﺎى ﺑﻮده اﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﺣﻠﻘﺎت ﭘﻼن ﻫﺎى دورﻣﺪت ﮔﺮداﻧﻨﺪه ﻫﺎى ﺳﯿﺎﺳﺖ
اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﻮده اﻧﺪ. ﭘﺲ دﯾﺪﮔﺎه ﺷﺎن ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ اﺳﺘﻔﺎده از ﻗﻮاى ﺧﺎرﺟﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﺻﺘﻰ ﺑﻰ اﺳﺎس
ﺑﻮده، ﺗﺨﯿﻠﻰ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ. ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﭼﻬﺎرم
و ﭘﻨﺠﻢ زﯾﺎد درﺷﺖ اﺳﺖ، وﻟﻰ اﯾﻦ درﺷﺘﻰ اﻧﻌﮑﺎس ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎى ﺑﯿﺶ از ده ﺳﺎل ﺟﺎﻣﻌﻪ
ﺟﻬﺎﻧﻰ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ذﻫﻦ و اﻓﮑﺎرﻣﻨﻮرﯾﻦ آزاد اﻧﺪﯾﺶ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﯾﮏ دﯾﺪﮔﺎه ﺗﺒﺪﯾﻞ
ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺳﺎده ﻟﻮﺣﺎﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد اﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﺎرﺟﻰ ﻫﺎ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﮐﻤﮏ و اﻋﻤﺎر اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن
ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر آﻣﺪه و ﺑﻌﺪ از ﺗﺎﻣﯿﻦ ﺻﻠﺢ و اﻣﻨﯿﺖ
و آﺑﺎدى اﻓﻐﻨﺴﺘﺎن اﯾﻦ ﮐﺸﻮر را ﺗﺮك ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد.
ﺗﻼش ﺑﻌﻀﻰ ﮐﺸﻮرﻫﺎى ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺴﺎﻟﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن از ﺟﻤﻠﻪ اﻧﮕﻠﺴﺘﺎن در
ﺑﺎره ﺗﻘﻮﯾﻪ و ﺗﺠﻬﯿﺰ ﻃﺎﻟﺒﺎن، زﻣﯿﻨﻪ ﺳﺎزى ﺑﺮاى رﺷﺪ اﻓﺮاد ﺗﺎرﯾﮏ اﻧﺪﯾﺶ در ﺣﮑﻮﻣﺖ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن،
ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻧﻬﺎد ﻫﺎى ﻏﯿﺮ ﻣﺪﻧﻰ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن، ﻣﺠﺒﻮر ﺳﺎﺧﺘﻦ اﺟﺒﺎرى ﻣﺮدم اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن در ﻧﺰ دﯾﮑﻰ
ﺑﺎ ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺪوﯾﺮ ﺟﺮﮔﻪ ﻫﺎى ﻣﻨﻄﻘﻮى، اﻧﺘﻘﺎل ﺟﻨﮓ از ﺟﻨﻮب ﺑﻪ ﺷﻤﺎل اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن، زﺑﺎن
ﺳﺘﯿﺰى و ﺗﺮوﯾﺞ ﻇﻠﻤﺖ ﮔﺮاﯾﻰ در ﺑﺨﺶ ﻫﺎى ﻓﺮﻫﻨﮓ
و ﻣﺤﺪود ﮐﺮدان ﺣﻘﻮق و آزادى ﻫﺎى ﻣﺮدم ﻣﻨﺠﻤﻠﻪ ﻓﺸﺎر ﺑﺮ زﻧﺎن اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن و اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﻗﺪرت آوردن ﻃﺎﻟﺒﺎن در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن، ﺑﺪﺑﯿﻨﻰ
ﻣﺮدم را ﺑﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎى ﮔﺮداﻧﻨﺪه ﻫﺎى اﺻﻠﻰ ﺳﯿﺎﺳﺖ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻰ ﺳﺎزد.
اﮔﺮ دﯾﺪﮔﺎه ﻗﺒﻠﻰ اﺳﺘﺪﻻل ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﻣﺘﮑﻰ ﺑﺮ واﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎ ﻧﺒﻮد، ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ
اﯾﻦ دﯾﺪﮔﺎه در زﻧﺪﮔﻰ روزﻣﺮه ﻣﺮدم اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ ﻗﻮاى ﺧﺎرﺟﻰ زﯾﺮ
ﻫﺮ ﻧﺎﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﺪف ﺳﺘﺮاﺗﯿﮋﯾﮏ آﻧﻬﺎ ﺑﺪون ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺑﺎﻗﻰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ
ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻗﺎﻃﻊ و ﻣﻬﻢ ﺟﻬﺎﻧﻰ، آﻧﻬﺎ در اﺟﺮاى ﭘﻼن ﺷﺎن ﻗﺎدر ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ، ﯾﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺟﺪى در ﺳﯿﺎﺳﺖ
ﺟﻬﺎﻧﻰ و ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻫﺎى ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻮﺟﻮد آﯾﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎ ﻣﺮدود و ﻏﯿﺮ ﺿﺮورى ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد.
در آﺧﺮﯾﻦ ﺗﺤﻠﯿﻞ، ﮐﺎرى را ﮐﻪ در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﭘﻼن ﮐﺮده اﻧﺪ، ﻋﻤﻠﻰ
ﻣﻰ ﺷﻮد، وﻟﻰ ﺑﯿﺪارى و
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen