سکوت گناه است! یلدا صبور

یلدا صبور  

            سكوت گناه است !

             

هر باری كه انتحار، چادرخونين دهشت افگن خويش را هموار مي كند ؛ و هر باری كه فاجعه بيداد می كند، زخم های ناسور بی شماری را از خودش بجا می گذارد.         
هر باري كه با دوستان و همكارانم به تماس مي شوم، براي تسلاي خودم به تكرار مي نويسم كه لطفن مواظب خودتان باشيد.  

                                                   

اما، خداي من! آيا مي شود در سر زميني كه در هر يك قدمي اش یك انتحاري نفس مي كشد، در آنجا مواظب خويش بود ؟ هرگز نه !

ديروز عزيزاني را از دست داديم ، و فردا ؟! شايد كه انتحار ديگر در راه باشد          .
و دور از تصور هم نخواهد بود كه امريكا در برنامه هاي تروريستي داعشي پلان هاي را براي كشور ما روي دست نداشته باشد !

اين هراس هزاران كيلومتر دور تر از ميهنم مغز سر مرا مي خورد. 
چه بايد كرد ؟ 
دعا هاي مان مثل اینكه به عرش خدا نمي رسد!        
حاكمان و سياستمداران جهان كه با خون مردم مان تجارت مي كنند... .        
حكومت اشرف غني و داكتر عبدالله هم كه همه بر سر تقسيم قدرت در گيراند! و هيچ علاقه یی به سرنوشت مردم ندارند ...

با پذيرفتن همهء اين حقيقت هاي تلخ و استخوان سوز، نبايد سكوت كرد!      
در هر كجايي دنيا هم كه هستيم، بايد ندای ضد انتحار و ضد ترور را چنان بايد فرياد بزنيم كه جهان متوجه مان شود  . 
سياستمداران و تاجران انتحار بايد بدانند كه مردم افغانستان گوسفند نيستند كه از حقيقت هاي پُشت پرده ی جنگ تباه كن چندين دهه نياموخته باشند.     
سكوت گناهست، بياييد بر ضد انتحار بجنگيم !

امروز در راه مانده ايم
بي يار و همراه مانده ايم        
بيدار شو ای هموطن   ! 
تنهايِ تنها مانده ايم .