نورالله وثوق
سایه ی
سرگشته
صدای سایه ی سرگشته ی
هراسانم
دلم گرفته
به حدی که شرح نتوانم
اسیر حنجره ی زشت خنجرِ
تهدید
بسان طفل گروگــــان به
یادمامانم
نشسته دست به زیرِ الاشه
ی تقویم
سکوتِ سردِ
پرازسوزِ همقطارانم
برای خوردن پیوسته لقمه
ی افسوس
به روی سفره ی
سیارِغصه مهمانم
شکسته قامتِ سرو خجسته ی
عشقم
پریـــــده رنگِ دلارای
روی پیمانم
کسی به نام
خدا کشته فکرِ فردارا
وگشته پر ت به
هرسو حواسِ ایمانم
اگرروایت دین این
چنین تبهکاریست
به خود گمان نبرم اینکه من
مسلمانم
*
...
پنجشنبه ۰۴ دی ۱۳۹۳
پانویس
گرازبسیطِ زمین عقل منهدم
گردد
به خود گمان نبرد هیچکس که
نادانم
سعدی
الاشه:فک
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen