میدان های سگ جنگی،
رخ دیگر سیاست جاری نیست؟
اشاره: اشاره وقتی یک بیماری فرهنگی درناخود آگاه تاریخ یک جامعه بخسپد، استحقار وضد ارزش ها، به مباهات وخود نمایی مضحک تبدیل می شوند.
درفرهنگ روزمره گی که بطالت وعطالت فکری جای تحرک وسازندگی را می گیرد، وآلوده گی های مناسبات جنگی حالت خررنگ کن به آن می دهد، این پسوند ها آفریده می شوند: سگ جنگی، مرغ جنگی، بودنه جنگی، موترجنگی، قوچ جنگی وده ها بدعت تأسف بار دیگر که با پسینۀ «جنگی» تعریف می شوند، برتفکراجتماعی سوار می شود. مبتکران وحامیان رسوم خرفت وسرشارازبلاهت، عمدتاً همان کسانی که رهبری سیاسی را نیز برعهده دارند!
هیهات!
یا میدان سگ های جنگی های کابل ومزار وتخار... یا میدان تحریرقاهره، چهارراه منامه یا میدان سرخ ماسکو... یا
با آن که دین اسلام جنگ انداختن حیوانات را ممنوع قرار داده است، اما این عمل در افغانستان هم چنان اجرا می شود.
این هم گزارش رادیو آزادی:
سگ جنگی یکی از این عادت ها در بین تعدادی از افغان ها است که به یک رسم و تفریح مبدل شده است.
جنگ انداختن حیوانات مانند سگ، مرغ، کوک و برخی دیگر حیوانات در افغانستان پیشینهء ده ها ساله دارد.
هر چند دین اسلام و حقوق بشر این کار را جواز نمی دانند، اما هنوز هم به شمول کابل در بسیاری از ولایت های این کشور سگ جنگی و جنگ انداختن پرنده ها ادامه دارند.
نورمحمد باشندهء اصلی ولایت هلمند که فعلاً در کابل زنده گی می کند، از 26 سال به این طرف سگ های جنگی را تربیه کرده و آمادهء جنگ می سازد.
او در صحبت با رادیو آزادی گفت که آماده ساختن این سگ ها به جنگ، زحمت زیاد کار دارد و مصرف ماهانهء یک سگ جنگی برابر با یک فامیل است:
« پاچهء گاو را همراه استخوان ها خوب پخته کرده و از طرف صبح به سگ می دهیم.
مصرف یک سگ از یک خانه وار زیاد است.
یک شوق است رزق حیوان و انسان را خدا می دهد.»
جنگ انداختن حیوانات به خصوص سگ جنگی معمولاً در فصل زمستان صورت می گیرند.
علاقمندان این کار روز های جمعه در مناطق بادام باغ، چمن ببرک و کمپنی شهر کابل و تعداد دیگر از ولایات گردهم آمده و به جنگ انداختن سگ، مرغ، کوک و دیگر حیوانات می پردازند.
برای جنگ از سگ های بسیار بزرگ استفاده می گردد و این سگ ها با بسیار خشونت به جان هم افتاده و یک دیگر را پاره و خون آلود می سازند.
به گفتهء نور محمد یکی از علاقمندان جنگ حیوانات، بسیاری از قوماندانان و افراد بلند پایه نیز به این کار مبادرت ورزیده و صد ها هزار افغانی را شرط می بندند:
« وزیرها، خان ها، قوماندان ها، خوب خوب آدم ها سگ دارند.
همرای بادیگارد های شان در سگ جنگی میایند، در موتر های که ما حتی تا حال سوار نشدیم، سگ ها را میاورند و دیدیم که مردم تا ده دوازده لک شرط می بندند.»
بسیاری از مردم افغانستان جنگ انداختن حیوانات را یک عمل زشت دانسته و می خواهند تا از این کار ممانعت صورت گیرد.
شمس الله احمدزی رییس دفتر ساحوی کابل کمسیون حقوق بشر افغانستان در صحبت با رادیو آزادی از دولت این کشور خواست، تا برای جلوگیری از جنگ انداختن حیوانات باید اقدام جدی کند:
« نباید انسان از آزار و اذیت یک حیوان لذت ببرد زیرا در نتیجهء جنگ یک طرف حتماً مجروح می شود.
رساندن درد و زخم به حیوان نباید سبب خوشی انسان گردد.
آرزومندم که در قسمت مبارزه با این رواج های که باعث اذیت و آزار حیوانات و پرنده ها می گردد، دولت اقدام کند.»
در این حال وزارت ارشاد حج و اوقاف افغانستان از کسانیکه حیوانات را به جنگ می اندازد تقاضا می کند تا بجای این کار که خلاف تمام موازین دینی و حقوق بشر است، به کارهای سالم بپردازند.
داعی الحق عابد معیین این وزارت می گوید، به زودی برای جلوگیری از جنگ انداختن حیوانات در کشور برنامهء مشترک را با وزارت داخلهء این کشور روی دست می گیرند:
« سگ بازی، کوک بازی و مرغ جنگی این کارهای اند که اصلاً در اسلام جا ندارند چون اسلام یک دین بسیارعالی است.
سگ یا کوک را می جنگانند این مسایلی اند که خلاف دین اسلام است.
پلان داریم که در هفتهء جاری با وزارت داخله صحبت کنیم و ما می توانیم از طریق وزارت داخله در برابر این پدیده ها اقدام کنیم، امید که این کار نتیجه بدهد.»
مسوولان وزارت ارشاد حج و اوقاف افغانستان نقش ملا امامان مساجد را نیز در پایان دادن به عادت جنگ انداختن حیوانات در کشور موثر دانسته و از آنان می خواهد تا به هنگام خطبه های شان از حرام و زشت بودن این کار تبلیغ کنند.
گفته شده در سال های گذشته نیز دولت افغانستان برای جلوگیری از جنگ انداختن حیوانات در کشور دست به اقداماتی زده است.
اما این که این بار وزارت ارشاد حج و اوقاف تا چی حد موفق خواهد شد با همکاری وزارت داخله جلو جنگ انداختن حیوانات را به طور کامل در کشور بگیرد، با گذشت زمان روشن خواهد شد.
این هم گزارش رادیو آزادی:
سگ جنگی یکی از این عادت ها در بین تعدادی از افغان ها است که به یک رسم و تفریح مبدل شده است.
جنگ انداختن حیوانات مانند سگ، مرغ، کوک و برخی دیگر حیوانات در افغانستان پیشینهء ده ها ساله دارد.
هر چند دین اسلام و حقوق بشر این کار را جواز نمی دانند، اما هنوز هم به شمول کابل در بسیاری از ولایت های این کشور سگ جنگی و جنگ انداختن پرنده ها ادامه دارند.
نورمحمد باشندهء اصلی ولایت هلمند که فعلاً در کابل زنده گی می کند، از 26 سال به این طرف سگ های جنگی را تربیه کرده و آمادهء جنگ می سازد.
او در صحبت با رادیو آزادی گفت که آماده ساختن این سگ ها به جنگ، زحمت زیاد کار دارد و مصرف ماهانهء یک سگ جنگی برابر با یک فامیل است:
« پاچهء گاو را همراه استخوان ها خوب پخته کرده و از طرف صبح به سگ می دهیم.
مصرف یک سگ از یک خانه وار زیاد است.
یک شوق است رزق حیوان و انسان را خدا می دهد.»
جنگ انداختن حیوانات به خصوص سگ جنگی معمولاً در فصل زمستان صورت می گیرند.
علاقمندان این کار روز های جمعه در مناطق بادام باغ، چمن ببرک و کمپنی شهر کابل و تعداد دیگر از ولایات گردهم آمده و به جنگ انداختن سگ، مرغ، کوک و دیگر حیوانات می پردازند.
برای جنگ از سگ های بسیار بزرگ استفاده می گردد و این سگ ها با بسیار خشونت به جان هم افتاده و یک دیگر را پاره و خون آلود می سازند.
به گفتهء نور محمد یکی از علاقمندان جنگ حیوانات، بسیاری از قوماندانان و افراد بلند پایه نیز به این کار مبادرت ورزیده و صد ها هزار افغانی را شرط می بندند:
« وزیرها، خان ها، قوماندان ها، خوب خوب آدم ها سگ دارند.
همرای بادیگارد های شان در سگ جنگی میایند، در موتر های که ما حتی تا حال سوار نشدیم، سگ ها را میاورند و دیدیم که مردم تا ده دوازده لک شرط می بندند.»
بسیاری از مردم افغانستان جنگ انداختن حیوانات را یک عمل زشت دانسته و می خواهند تا از این کار ممانعت صورت گیرد.
شمس الله احمدزی رییس دفتر ساحوی کابل کمسیون حقوق بشر افغانستان در صحبت با رادیو آزادی از دولت این کشور خواست، تا برای جلوگیری از جنگ انداختن حیوانات باید اقدام جدی کند:
« نباید انسان از آزار و اذیت یک حیوان لذت ببرد زیرا در نتیجهء جنگ یک طرف حتماً مجروح می شود.
رساندن درد و زخم به حیوان نباید سبب خوشی انسان گردد.
آرزومندم که در قسمت مبارزه با این رواج های که باعث اذیت و آزار حیوانات و پرنده ها می گردد، دولت اقدام کند.»
در این حال وزارت ارشاد حج و اوقاف افغانستان از کسانیکه حیوانات را به جنگ می اندازد تقاضا می کند تا بجای این کار که خلاف تمام موازین دینی و حقوق بشر است، به کارهای سالم بپردازند.
داعی الحق عابد معیین این وزارت می گوید، به زودی برای جلوگیری از جنگ انداختن حیوانات در کشور برنامهء مشترک را با وزارت داخلهء این کشور روی دست می گیرند:
« سگ بازی، کوک بازی و مرغ جنگی این کارهای اند که اصلاً در اسلام جا ندارند چون اسلام یک دین بسیارعالی است.
سگ یا کوک را می جنگانند این مسایلی اند که خلاف دین اسلام است.
پلان داریم که در هفتهء جاری با وزارت داخله صحبت کنیم و ما می توانیم از طریق وزارت داخله در برابر این پدیده ها اقدام کنیم، امید که این کار نتیجه بدهد.»
مسوولان وزارت ارشاد حج و اوقاف افغانستان نقش ملا امامان مساجد را نیز در پایان دادن به عادت جنگ انداختن حیوانات در کشور موثر دانسته و از آنان می خواهد تا به هنگام خطبه های شان از حرام و زشت بودن این کار تبلیغ کنند.
گفته شده در سال های گذشته نیز دولت افغانستان برای جلوگیری از جنگ انداختن حیوانات در کشور دست به اقداماتی زده است.
اما این که این بار وزارت ارشاد حج و اوقاف تا چی حد موفق خواهد شد با همکاری وزارت داخله جلو جنگ انداختن حیوانات را به طور کامل در کشور بگیرد، با گذشت زمان روشن خواهد شد.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen