اپارتاید جنسی ن.مهرین

نصیرمهرین

     
       در کشورما، "اپارتاید جنسی،

                               همچنان رنج آفرین است

آن روز ها که شاه امان الله ، تأثیر پذیری از هوای وفضای خانوادۀ خسر( محمود طرزی)، از محیط تمدن خواه واصلاح طلب ؛ و تأثیرپذیری از درک نیازهای جامعه را به نمایش می نهاد؛ توجه به روز و روز گار زن درافغانستان، یکی از آن تأثیر پذیرفته هایش بود. دراینجا با گذشت از یادآوریی اشتباهات آسیب زای او بر اصلاحات درست، یادآور می شویم که اقدام او درطرح پاره ی از مسائل پیوند با زنده گی زن؛ لازم و ضروری بود. برخی از ناقدان برنامه های اصلاحی او را نظر براین بوده است، که گام های پیش از وقت برداشت. بدون این که ایشان توضیح بدهند، گام های به موقع و به وقت وزمان کدام ها اند. بدون این که توضیح بدهند، آن زمینه های تدارکاتی و مهیا ساز برای تحقق برنامه های به موقع چگونه ایجاد می شوند. بدون این که میان ضرورت طرح برنامه های اصلاحی و برخی از اشتباهات اجرایی آن شاه مرزی را روشن نمایند. 

 با آن که برنامه های او در مورد حقوق زنان و ایجاد اصلاحات از طرف نیروهای مختلف مورد ستایش ویا نکوهش ویا نقد واقع بینانه قرارگرفته است، اما، یک عامل مهم وبازادارنده ی اصلاحات که در گذشته ها به گونه ی شایسته وبایسته در معرض شناسایی نبوده است،اینک خود را با تمام سخت جانی هایش معرفی می کند؛ و کوشش ها نیز برای معرفی اش اندک، اندک به سامان می نشینند.

این عامل همانا مخالفت با حقوق زنان، از جانب تیکه داران وانحصارگران " شریعت" است.

مخالفت این تیکه داران درمجلس نماینده گان ، به وضاحت تمام یک بار دیگرنشان داد، که میراث در دست داشته از اسلاف خویش را اندکی  هم به پای خرد وعقل و نیاز های زمانه ی کنونی نمی گذارند. همچنان تازیانه در دست ، در جهت سلب حقوق زنان می رانند وبر پیکر مطالبات شناخته شده ی انسانها وبه ویژه زنان می کوبند. و این درحالی است که زن درجامعه ی ما، توان بهتردفاع از حقوق خویش را یافته است، افزون بر آن، در گستره ی فعالیت های گوناگون در جامعه ، سهم سازنده اش را تبارز داده است. اگرقرار باشد از روی جنسیت به کوشش های سالیان پسین هم  به جامعه نگریسته شود؛ زن در پی افگندن زنجیر درپای انسانها نبوده است. در بازسازی و سازنده گی ، صاف گویی و برحذر بودن از پلیدی ها وپلشتی ها نقش احترام بر انگیز را پیهم نشان نشان میدهد.

اما، این شرم های تاریخ استند، که دست از سر لج زن ستیزی بر نمی دارند. ورنه ، چه جای یاوه گویی بی خردانه است که آن حدود وسطحی از دستاوردها را، که جامعۀ مدنی حصول نموده است، به رسمیت نشناسند و همچنان بنای در زنجیر نگهداشتن زن در افغانستان را نگهدارند. دستاوردی که حتا چنان رئیس جمهور نیز ناگزیر به شناختن تذبذب آمیز آن می شود. 

به دورازهرگونه گمانه زنی و محافظه کاری باید گفت ، که این مخالفت، نکته ی مشترک همه ی محافل وگروه هایی است که ذهنیت شان بربنیاد بی احترامی به حقوق انسانها، به حقوق خواهر ومادر وبه حقوق  دختر شکل گرفته و  ارزش های بشری را برنمی تابند.

آنها می خواهند که زن را همچنان چون ابزاری و برای انجام هر هدفی، در دست داشته باشند تا بتوانند او را در کودکی ویا جوانی اش بفروشند، اگر توانسته اند، زبان او را درکام نگهدارند ونگذارند که بر پلشتی ها اعتراضی کند، در بریدن زبان او، با داشتن " حق مردی " و حق اعمال خشونت نیز دست باز داشته باشند. می خواهند که زن ها مطابق میل ایشان لباس بپوشند، مطابق میل ایشان از کارمحروم بمانند و فقط غذای آقا را تهیه کنند وبوت هایش را پیش پایش بگذارند. . . 

آرزومندی های شرم آمیزی که اگر دربسا از نقاط جهان تبسم ویا تأسف بر جهالت را برانگیزد، در افغانستان وخارج از افغانستان، برای مدافعین دفاع ازحقوق زنان، مستلزم کار و تلاش جدی تر و تعیین مرزهای روشن با این ذهنیت و تیکه داران دین وشرعیت است. زیرا دوران اپارتاید واشکال تبعیضات را گاو خورده است. شرم است که مدافعین یک جامعه ی مدنی و حقوق انسانها،برای همچوتبعیضات سر تسلیم فرو ببرند.

                                                       19 می

                                        از گاهنوشت های شتابزده

             نقل از دوهفتۀ نامۀ افق چاپ سدنی - آسترالیا