فلسطین ، جایی . . .

میرحسین مهدوی 

فلسطین، جایی که خدا نیز فقط تماشاچی است

به نظر می رسد اسرائیل استراحت گاه وجدان تمدن غربی است، جایی که در آن تمدن غرب کتاب مقدس و قانونش را می بندد وچشم و گوشش را در گوشه ی دیگری از دنیا می فرستد. گویا نه چیزی را می بیند و نه چیزی را می شنود. اسرائیل استثنای آشکاری است در اخلاق جمعی دنیای غرب، نقطه ی توقف پرسش، محل انجماد عاطفه ی انسانی و شرافت. گویا وقتی نوبت اسرائیل می رسد، تمدن غرب همه ی رحم و شفقتش را یکجا از یاد می برد. یک غربی اگر در روز به پشک کسی بی احترامی کرده باشد شب از شدت درد وجدان خوابش نمی برد اما همین آدم وقتی که فیلم کشتار فسطینی ها را می بیند، زیر لب می گوید" They deserve more than that"، جزای آنان بیش تر از این است. به راستی چرا چنین است؟

چرا اسرائیل به نماد ارتش تمدن غرب تبدیل شده است و فلسطین به نماد "بچه ی خلافکار تمدن اسلام". کار ارتش خشونت ورزیدن است و حال بچه خرابکار لت خوردن. گویا همه ی آدم های این جهان با این پیش فرض به قضیه نگاه می کنند که زدن حق اسرائیل است و خوردن وظیفه ی فلسطین.

نه تنها جهان اسلام فلسطین را به کلی از یاد برده است ، گویا خدا نیز چندان توجهی به این "مغضوبین زمین" ندارد. در این روزها بازهم همان قصه ی دردناک همیشگی شروع شده است. اسرائیل با خیال راحت قصابی می کند، فسلطینی ها در خون و آتش غرقند، کشورهای اسلامی تماشاگران ساکت و بی درد سر، بشریت مات و ملول، اما خاموش.