ملالی کوهستانی
هر روز تجربهء دیگر...
گویا که می آموزیم !
امروز موضوع جالب و مهمی توجه ام را جلب کرد ، خواستم آنرا حضور شما دوستان عزیز
باز گو کنم.
در یک آموزشگاهی تربیوی که در اینجا بنام ( بِتُرویِن ) یعنی مواظبت کردن و مراقبت کردن یاد میشود ، با شاگردان مکتب ابتدایه که از صنف اول تا صنف چهارم هستند و بعد از ظهر جهت انجام وظایف خانگیِ دروس مکتب ، بازی های ذهنی ، حرکی و آموزشی و غیره مصروفیت های سالم طبق پروگرام منظم نزد ما میباشند ، مصروفیت دارم.
امروز در جریان کار به شاگرد صنف چهارم جهت تطبیق پروگرام محولهء هرروزه صدا زدم که نزد من بیآید. وی که مصروف حرف زدن با شاگرد دیگر که در یک مکتب درس میخوانند بود ، خیلی به جرئت به سویم نگاه کرد و گفت : « صبر کنید ، من در موردی با دوستم حرف میزنم و بعداً می آیم ». لحظ ای صبر کردم و طبق پروگرام نظر به ضیقی وقت دوباره به وی صدا زدم. اینبار با چشمان زیبای کودکانه اش تندتر نگاه کرد و توأم بااشارهء دست صدا زد: «صبر کنید ، من باید یک موضوع مهم را به دوستم بگویم و بعداً میآیم »......... احساس عجیبی برایم دست داد... ناگهان خیلی خندیدم و به دوره های خود به فکر رفتم. از طرف دیگر جرئت و اعتماد به نفس این شاگرد خورد سال واقعاً خوشم آمد... اینگار که از سنش بزرگ تر عمل میکرد... نزد خود فکر کردم ، دارم چیزی را از نو می آموزم...!
بعد از دقیقه ای که نزد من آمد ، خیلی مؤدبانه معذرت خواسته گفت :« من برایت گفتم که موضوع مهمی بود که امروز در صنف ما بین معلم و یک همکلاسی ما رخ داد که من آنرا به وی باید میگفتم». معذرتش را قبول کردم و گویا او را حق بجانب میدانستم .....دلم میخواست در آغوش بگیرمش و ببوسمش ، مگر دیسیپلین ایجاب نمیکرد. اما احساس کودکانه اش برایم خیلی قشنگ بود. در رابطه با این موضوع باید به توجه شما برسانم که !
- آموزش و پرورش اطفال و طرز بر خورد با ایشان خیلی ها مهم و حساس تر از دیروز است.
- علایق ، استعداد و سلیقه های شانرا درک نموده با عکس العمل مناسب و خوش بینانه در جهت فراهم آوری زمینه های لازم دوشادوش ایشان همنواعی کردن و آماده سازی شرایط بهتر در جهت بدست آوردن خواسته های معقول و مؤفقیت های شان کار متداوم و پیگیر والدین و آموزگاران را ضروری و با اهمیت میدانم. تا باشد که روابط نیک و نزدیکتر با اطفال ایجاد گردد.
- به سوالات ایشان باید پاسخ های معقول و منطقی ارائه گردد ، حرف ها و صحبت های اطفال و کودکان را باید با حوصله مندی و محبت گوش کرد و اطفال را نباید بی جواب گذاشت.
- آزادی بیان اطفال را باید با مهر و منطق استقبال کرد.
- به اطفال باید صمیمانه احترام بگذاریم تا آنها از همان سن طفولیت احترام را آموخته ، عادت کنند.
- همانطوریکه خشونت ، زورگویی و عصبانیت در برابر اطفال عواقب خیلی ناگوار دارد.
- اطفال را به دیسیپلین ، احترام و مهر بزرگ کردن آیندهء درخشان را ببار میآورد.
میدانیم این مسایل در غرب و کشور های بیگانه مشکلات خود را دارد اینطور که میگویم آسان هم نیست . ولی با وجود مسؤلیت ها و درگیری های دیگر زندگی ، حوصله مندی و جبین گشاده را هیچگاه از دست ندهیم. آنچه با مهر و شادی بیآغازد ، با محبت می انجامد. و از این مسؤلیت های مهم و اساسی شانه خالی کردن ، بی انصافی بزرگ و جبران نا پذیر خواهد بود.
باید اعتراف کرد که اطفال امروز اطفال دیروز نیستند. همانطوریکه ما والدین، مادران و پدران دیروز نیستیم. با وجودیکه با آرزوهای مقدس ایشان بزرگ شده ایم ولی زندگی متفاوت داریم.
توقعات و خواسته های اطفال امروز متفاوت و بیشتر از دیروز است.
بگذاریم نسل های آینده با گام های خود ایشان ، راه خود را پیدا کنند و همه چیز در مورد ایشان از روی مهر و شادی باشد. گفتنی ها زیاد است ولی در اینجا بسنده میکنم.
با درود ها وآرزوی سلامتی ، مؤفقیت و خوشبختی برای آینده سازان فردا !
در یک آموزشگاهی تربیوی که در اینجا بنام ( بِتُرویِن ) یعنی مواظبت کردن و مراقبت کردن یاد میشود ، با شاگردان مکتب ابتدایه که از صنف اول تا صنف چهارم هستند و بعد از ظهر جهت انجام وظایف خانگیِ دروس مکتب ، بازی های ذهنی ، حرکی و آموزشی و غیره مصروفیت های سالم طبق پروگرام منظم نزد ما میباشند ، مصروفیت دارم.
امروز در جریان کار به شاگرد صنف چهارم جهت تطبیق پروگرام محولهء هرروزه صدا زدم که نزد من بیآید. وی که مصروف حرف زدن با شاگرد دیگر که در یک مکتب درس میخوانند بود ، خیلی به جرئت به سویم نگاه کرد و گفت : « صبر کنید ، من در موردی با دوستم حرف میزنم و بعداً می آیم ». لحظ ای صبر کردم و طبق پروگرام نظر به ضیقی وقت دوباره به وی صدا زدم. اینبار با چشمان زیبای کودکانه اش تندتر نگاه کرد و توأم بااشارهء دست صدا زد: «صبر کنید ، من باید یک موضوع مهم را به دوستم بگویم و بعداً میآیم »......... احساس عجیبی برایم دست داد... ناگهان خیلی خندیدم و به دوره های خود به فکر رفتم. از طرف دیگر جرئت و اعتماد به نفس این شاگرد خورد سال واقعاً خوشم آمد... اینگار که از سنش بزرگ تر عمل میکرد... نزد خود فکر کردم ، دارم چیزی را از نو می آموزم...!
بعد از دقیقه ای که نزد من آمد ، خیلی مؤدبانه معذرت خواسته گفت :« من برایت گفتم که موضوع مهمی بود که امروز در صنف ما بین معلم و یک همکلاسی ما رخ داد که من آنرا به وی باید میگفتم». معذرتش را قبول کردم و گویا او را حق بجانب میدانستم .....دلم میخواست در آغوش بگیرمش و ببوسمش ، مگر دیسیپلین ایجاب نمیکرد. اما احساس کودکانه اش برایم خیلی قشنگ بود. در رابطه با این موضوع باید به توجه شما برسانم که !
- آموزش و پرورش اطفال و طرز بر خورد با ایشان خیلی ها مهم و حساس تر از دیروز است.
- علایق ، استعداد و سلیقه های شانرا درک نموده با عکس العمل مناسب و خوش بینانه در جهت فراهم آوری زمینه های لازم دوشادوش ایشان همنواعی کردن و آماده سازی شرایط بهتر در جهت بدست آوردن خواسته های معقول و مؤفقیت های شان کار متداوم و پیگیر والدین و آموزگاران را ضروری و با اهمیت میدانم. تا باشد که روابط نیک و نزدیکتر با اطفال ایجاد گردد.
- به سوالات ایشان باید پاسخ های معقول و منطقی ارائه گردد ، حرف ها و صحبت های اطفال و کودکان را باید با حوصله مندی و محبت گوش کرد و اطفال را نباید بی جواب گذاشت.
- آزادی بیان اطفال را باید با مهر و منطق استقبال کرد.
- به اطفال باید صمیمانه احترام بگذاریم تا آنها از همان سن طفولیت احترام را آموخته ، عادت کنند.
- همانطوریکه خشونت ، زورگویی و عصبانیت در برابر اطفال عواقب خیلی ناگوار دارد.
- اطفال را به دیسیپلین ، احترام و مهر بزرگ کردن آیندهء درخشان را ببار میآورد.
میدانیم این مسایل در غرب و کشور های بیگانه مشکلات خود را دارد اینطور که میگویم آسان هم نیست . ولی با وجود مسؤلیت ها و درگیری های دیگر زندگی ، حوصله مندی و جبین گشاده را هیچگاه از دست ندهیم. آنچه با مهر و شادی بیآغازد ، با محبت می انجامد. و از این مسؤلیت های مهم و اساسی شانه خالی کردن ، بی انصافی بزرگ و جبران نا پذیر خواهد بود.
باید اعتراف کرد که اطفال امروز اطفال دیروز نیستند. همانطوریکه ما والدین، مادران و پدران دیروز نیستیم. با وجودیکه با آرزوهای مقدس ایشان بزرگ شده ایم ولی زندگی متفاوت داریم.
توقعات و خواسته های اطفال امروز متفاوت و بیشتر از دیروز است.
بگذاریم نسل های آینده با گام های خود ایشان ، راه خود را پیدا کنند و همه چیز در مورد ایشان از روی مهر و شادی باشد. گفتنی ها زیاد است ولی در اینجا بسنده میکنم.
با درود ها وآرزوی سلامتی ، مؤفقیت و خوشبختی برای آینده سازان فردا !
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen