چند سخن وشعر از پرتو نادری

چند سخن وشعر از پرتو نادری   

نیاز به هنر وادبیات

آنانی که می پندارند، روزگار ما به هنر و ادبیات نیازی ندارد، و یا هم از شعر و دیگر افریده های هنری - ادبی لذت نمی برند ، باید باور داشته باشند که بیماران روانی اند. چنین افرادی می توانند بسیار خطر ناک باشند، برای آن که ما هم برای فهمیدن نیاز داریم و هم برای ساختن. هنر آفرینش است برای پاسخ به نیاز مندی های روانی و درونی انسان و دانش فهمیدن است برای پاسخ به پرسش های که خرد انسان به میان می آورد، انسان در کلیت ترکیبی است از خرد و عاطفه!

رییس مدینۀ فاضله در دیدگاه ابونصر فارابی

  

فارابی هرکسی را به رياست مدينۀ فاضلۀ خويش بر نمی گزيند. به مفهوم ديگر هر کسی شايسته گی آن را ندارد که به مقام رياست مدينۀ فاضلۀ او تکيه بزند.
همان گونه که مدینۀ فاضله از نظر فارابی ويژه گی ها و مشخصاتی دارد، به همان گونه صفات و ويژه گي هایی را نیز برای رییس مدینۀ فاضله مشخص می سازد.
رییس مدينۀ فاضله بايد پيش ازهمه سالم الاعضا باشد، صفات نيکو و ستوده داشته و ازصفات ناشايسته به دور باشد، تیز فهم و با ذکاوت باشد ، حافظۀ قوی داشته باشد، علم را دوست بدارد و منقاد آن باشد. از زن باره گی بپرهیزد، به نوشیدن شراب آزمند نباشد. راستی را دوست بدارد و با دروغ و دروغگو دشمن باشد. بزرگمنش بوده ودو ستدارکرامت باشد. عدل گستر باشد و عادل را دوست بدارد. با ظلم و ظالم دشمن باشد. صاحب عزم استوار باشد. متاع دنیا او را نفریبد و کلام آخر این که فیلسوف واهل خرد باشد. به نظر فارابی هر مدينه یی که آن را فلاسفه و خردمندانی با چنين صفاتی رهبری نکند، نه آن مدینه فاضله است و نه هم مردمان آن ها امت فاضله اند.

باید ذکر کرد که سده ها پیش از فارابی ، افلاتون نیز دانش را معیار گزینش به رهبری مدينۀ فاضله دانسته بود. چنان که از او آمده است: « بسیار کسانی به سوی رهبری می تازند ؛ ولی تنها آن کسی که به علم سلطنت و رهبری واقف است، خود را به هدف می رساند.» 
                                                                                                    Formularbeginn

Formularende

           
                         تمام دوزخیان روی زمین برادران تو اند

این گونه که می بینم
از جهنم بر می گردی
و گام گام زمین را واسکت انتحاری می پوشانی
وقتی از بامداد سخن می گویی
صدایت در بدنام ترین شب تاریخ می پیچد
و آن جماعت بریده از نسل آدم وحوا
در پشت سیاه ترین کوهستانی که گیاهی در آن نمی روید
تاراج سرزمین خورشید را
از حنجرۀ تمام شیاطین خدا فریاد می زنند
این گونه که از جهنم بر می گردی  
هیچ چیز سرجایش نیست
رویگرزادۀ بزرگ ، روی گردونۀ خورشید
شمشیری به هوا تکان نمی دهد
و در دارالخلافۀ
دلقکان برگزیده،
القابی یافته اند که حتا شیطان هم از آن شرم دارد
این گونه که از جهنم بر می گردی
تمام دوزخیان روی زمین برادران تو اند

پرتو نادری